i helvete

Amen

Finnes i veldig liten grad. Jeg tipper at de fleste ikke trenger mange år på baken. I mørket. De har nok tenkt på det meste selv. Når gode råd ikke lenger finnes. Hva da?

Ein gang sa eg til ei dame (som hadde gjennomgått kriser på kriser får vi vel sei); No har eg ingen plass å gå. Går eg dit (treng ikkje å fortelle kor det egentlig er) så blir det jo heilt krise! Det er som å sitte i eit hjørne på eit vis, men ingen plass å gå. Ho svarte med å le. "Er det krise?" sa ho. Ho meinte at det var i krisa løsninga låg. I kriser må ein finne nye veier. Ho sjøl begynte med å utfordre seg sjøl på det ho syntest var mest ubehagelig. Så tok ho steg for steg.
Neste dag var eg på plassen som inneber heilt krise. Har vore der ei stund no, og går litt fram og tilbake med kor eg skal vere. Kor ein skal vere eller å gjere av seg er vel det det handlar om for mange av oss..

Om dette var heilt feil svar, så ok. Var eit forsøk på å kommunisere på eit vis..

Det lettaste er å gå samme veien ein alltid har gjort, men skal ein få ei utvikling så må ein gå andre veiar enn dei ein pleier. Men det har du kanskje tenkt på..

Sorry ass.. Prøvde berre å komme med eit eller anna som kanskje kunne få deg til å finne ut av noko.. Ikkje veit eg..
Life isn´t easy..

Jeg kunne nesten spurt " Hva gjør en når det er ingenting å gjøre" . Ikke enkelt å svare på. Utifra det var det en interessant respons

Den krisen jeg er i har nettopp tvunget meg ut i handling. I de sammenhengene som minner om den hele tiden. Fra å sitte fastfryst på rommet. Så prossessen er i gang. Kanskje er problemene på vei til å løse seg. Bare at det å stå i det med uvisst endepunkt er ekstremt krevende

Går ein rett på for å få eit svar eller løsning på noko ein meinar ein slit med, så kan ein bli litt besatt. Ofte handlar det om å komme i eit slags fellesskap som kan føre til at ein kan roe seg slik at det å finne løsninga på problemet sitt blir mindre viktig, og ein kan finne andre "løsningar" eller stader å vere i..

Har ein f.eks. ein avhengighet eller stor trang til å drikke alkohol, så skal visst fellesskap kunne dempe denne avhengigheten.
Anar jo ikkje kva du slit med altså.. men veit ein canadisk forskar forskar på det med avhengighet og fann ut at forskning viser at mus velger fellesskap i staden for direkte stimuli som rus f.eks..
Veit som sagt ikkje om det er noko å hente i dette, men ja.. ikkje så lett å svare på noko når ein føler at det ikkje er noko svar å hente.

Hugsa berre eit foredrag frå ein temmeleg begava fyr, og han sa på siste timen eg var på (eit slags finn ut av ting kurs) at skulle ein komme videre så nyttar det ikkje å gå samme vei som ein alltid har gjort. Det er akkurat det som har festa seg hos meg frå det kurset. For dei fleste går nok som regel i samme retning. Det er ikkje lett å snu om på ting ein driv med. Gammal vane er vond å vende.

Oisann.. engasjerar meg plutseleg her uten å vite heilt kva det er snakk om.. Er vel litt typisk meg det ja.. Du får ta det som eit kompliment..
Forsøker berre å komme med noko som kunne ha ført deg i riktig retning, og veit jo at folk her på sidetmedord strevar litt med retningar, så tenkte kanskje du var ein av dei. Eg er nok i alle fall der dessverre.. Kjipt, men slik er det..

Og så hjelp trening for alt då.. Jaja..

Lykke til så lenge..

Trur uansett det er bedre som du gjer, å komme seg ut enn å sitte fastfryst på rommet. Fastfrysning har eg aldri hørt har hjelpt særleg..

Hva det er snakk om? Har denne avhengigheten. Liker å knerte folk og begrave dem i hagen. Som du sier så hjelper det kanskje med fellesskapet

Nei, fullt så galt er det ikke. Det kan være nyttig å ikke være spesifikk. For når en er det så blir ikke alltid godordene så gyldige lenger. "Jeg heier på deg". Følelser i forhold til behov, handling og sår. De kolliderer og tåkelegger

"skulle ein komme videre så nyttar det ikkje å gå samme vei som ein alltid har gjort"

Høres fornuftig ut det

Trening er godt

Det finnast folk som ein støttar som person og som ein også bryr seg om, men så kan det gå grenser som gjer at ein blir så stressa sjøl at ein må trekke seg. Er det det du har opplevd, så trekk nok folk seg pga. eget stress tenker eg.

Du virkar jo litt irritert med nicket og "faen" så då er det vel ein grunn til det. Men om du treng hjelp til noko spesifikt du ikkje kan skrive om her, så veit eg dessverre ikkje. Om du bli irritert på mange rundt deg eller her på sidetmedord så er det vel ein grunn til at folk ikkje kan støtte deg når du er spesifikk.
Kva trur du?

Nettopp. Detaljene skaper stress for den andre parten. Vi er hverandres emosjonelle bødler. Uansett. Det her handler ikke om sdmo eller å være irritert på folk. Det handler om virkeligheten. Nicket mitt og "Faen" er uttrykk for håpløshet, frustrasjon og handlingslammelse. Over virkeligheten. Oppnåelse, relasjoner og behov

Jeg er ute etter gode råd, men gode råd er nesten ikke å finne