Perlen langt der inni

Det kjem ei tid, da eg ikkje må halde det inne lengre. Da eg ikkje treng å halde det inne lengre.

Eg vil opna meg slik at dei kan få sjå, kva eg så lenge har gått å bært på. Som ein blåskjel ligg eg der mellom store steinar og harde berg. Vinden og bølgjene slår over oss. Dei andre ser ikkje ut til å ta skade av været. Meg eg drukner snart.

Det kjem ei tid, da eg finn ein som lyttar lengre. Da eg ikkje vil halde det inne lengre.
Det kjem ei tid for meg.